Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πώς τελειώνει:
Μετά από χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς ... πεθαίνεις!
Πιστεύω ότι ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.
- Πρώτα θα έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση).
- Μετά ζεις σε γηροκομείο.
- Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν κλοτσηδόν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar και χρυσό Cartier.
- Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότησή σου.
- Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο.
-Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες.
-Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα
-και ξαφνικά...τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό!!!!
Μοιραστείτε μας. Μη μας κρατάτε μόνο για τον εαυτούλη σας... :P
